Tadašnja crkva podignuta je na temeljima starijeg hrama koji su izgradili Mrnjavčevići, a na temeljima još starije bogomolje. Izgrađena je 1898. g. u čast srećnog spasenja vrhovnog komandanta vojske i kralja Srbije, Aleksandra Obrenovića. O tome govori tekst na mermernoj tabli uzidanoj na zapadnom zidu crkve. Glavni arhitekta hrama bio je Svetozar Ivačković iz Beograda, a nadzornik radova kapetan Živojin Damnjanović. Crkva je zidana izuzetnim trudom vojske koja je u ovom kraju radila na probijanju tunela kroz Sićevačku klisuru. Finansijsku pomoć dao je sam kralj. Pored crkve nalazi se izdvojeni zvonik iz 1898. g. , sa 3 zvona teška 400 kilograma. Od 1898-1903. g. ovde je egzistirao vojni manastir, kao jedinstven slučaj u hrišćanstvu.
Hram nije živopisan, samo je nebo oslikano zvezdama. Postoji i jedna al-fresko scena "Bura na moru" koja nema većih umetničkih pretenzija, ali podseća na događaj povodom koga je podignuta crkva. Spolja sa zapadne strane uočljiv je lik Sv. Petke naslikan na limu.
Ikonostas je urađen odmah po završetku gradnje hrama. Oslikao ga je Milutin Marković, profesor crtanja iz Niša. Namera mu je očigledno bila da slika po ugledu na ikonostase ruskih država. Pored crkve, na groblju, sahranjeno je nekoliko inžinjeraca koji su poginuli u doba gradnje crkve na izgradnji tunela. Predanje kazuje da su Turci ovde žive sahranili 12 mladih devojaka. Crkva ih je svrstala u svetice.
Prilikom otkopavanja starih temelja pronađena su tri sloja gradnje iz različitih perioda. Tada je pronađen jedan riterski pancir-oklop, koplja, strele, novčić kralja Uroša I iz 1242. g., minđuše i mnoštvo kostura (neki bez glave). U crkvi se čuva nekoliko ikona s kraja prošlog veka i jedan petodelni krst od sedefa.
Crkva i manastir dobili su naziv po činjenici da su u 14. veku ovde neko vreme boravili i stari hram obnovili kaluđeri iz manastira Ivirona na Svetoj Gori.